ترس از مرگ نارواست زیرا تا آن هنگام که من هستم مرگ نیست، وآنگاه که مرگ هست، من نیستم ترس از آنچه که روبرو نشویم نابجاست. 

باید اعتراف کنیم که منبع بدبختی ما، دنیایی است که در سینه داریم نه دنیایی که ما را احاطه کرده است.

 اشتباهات انسان در ابتدا رهگزرند، سپس میهمان می شوند و بعد صاحب خانه.

 روزی به اجبار خدا ما را به این دنیا راهی ساخت، آن روز به اجبار آمدیم و بعد یک عمر زندگی ودل بستگی به اینجا باز روزی به اجبار از این دنیا راهی خواهیم شد، فلسفه ی آدم بودن چنین است به اجبار آمدن و به اجبار رفتن.

 انسان از این جهت از حیوان پست تر است که گاهی بدون ضرورت ظلم و درندگی میکند، و از این جهت از حیوان برتر است که گاهی بخاطر رحم و انصاف از خود می گذرد.

 افسوس که جوان نمی داند و پیر نمی تواند.

 آدم تنها مخلوقی است که نمی خواهد همان باشد که هست.

 تولّد و مرگ اجتناب ناپذیرند، فاصله ی این دو را زندگی کن.

 هستی همواره در پی جبران نیکی های توست، هر چه به هستی ببخشی هزاران برابرش را به تو باز  می گرداند.

 حوادث مشهور دوران گذشته جهان را مرور کنید، تا شما هم مثل من این حقیقت را بپذیرید که، بزرگترین جنایت همه با کوچکترین دستها انجام گرفت.

برای دنیایت آنچنان کار کن که گویی همیشه زنده خواهی ماند و برای آخرتت آنچنان که گویی فردا می میری. 

 آنچه را نمی توانی فراموش کنی ببخش، وآنچه نمی توانی ببخشی فراموش کن.

 هر کس به راهنمایی تو اعتنایی نکرد نگران مباش، حوادث روزگار او را ادب می کند.

 دنیا خوابی است که اگر آن را باور کنی پشیمان می شوی.

 زندگی کوتاه است، امّا طولانی ترین چیزیست که در اختیار ما انسانها قرار دارد.

 اگه شاد بودی آهسته بخند تا غم ناراحت نشه و اگر غمگین بودی آرام گریه کن تا شادی نا امید نشه.

 گاهی تنها راه درمان روان های پریشانی، فراموشی است.

 بعد از مرگم دستهایم را از طابوت بیرون بگذارید، تا همگان ببینند که پس از این همه رنج و سختی چیزی با خود از این دنیا نبرده ام.

 مردم همه ی اشتباهات خود را روی هم می ریزند و از آن غولی به وجود می آورند، که نامش تقدیر است.

 جوانی صندوق در بسته ای است که فقط پیران می دانند درون او چیست.

 کسی که به کسی حسد می ورزد، دلیل بر آن است که بر برتری او اعتراف کرده است.

 تجربه نامی است که تمام افراد بر روی اشتباها ت خود می گذارند.

 وقتی با انگشت به کسی اشاره می کنیم، به یاد داشته باشیم که سه انگشت دیگر به طرف خودمان برگشته است.

 جهان سوم جایی است که هر کسی بخواهد مملکتش را آباد کند، خانه‌ اش خراب می‌شود و هر کسی بخواهد خانه‌ اش آباد باشد باید در تخریب مملکتش بکوشد.

 از پیری پرسیدم: چه زمانی انسان پیر می شود، فرمود: درست آن زمانی که از گذشته ی خود پشیمان شده، افسوس آن را بخورد.

من تنها یک چیز می‌ دانم و آن اینکه هیچ نمی ‌دانم.

 ارزش عمیق هر کسی به اندازه حرفهایی است که برای نگفتن دارد.

 برای داشتن چیزی که تا به حال نداشتی، کسی باش که تا به حال نبودی.

درطول زندگيم هيچگاه از کسانی که با نظر من موافق بودند چيزی نياموختم.

 نمی توان برگشت و آغاز خوبی داشت، اما می توان شروع کرد و پایان خوبی داشت.

 به اندازه تلاش خود آرزو کن، یا تلاش خود را به اندازه آرزویت برسان.

 وقتی یکی از درهای شادی بسته می شود، در دیگری باز می شود ولی اغلب ما آنقدر به در بسته نگاه میکنیم که در باز شده را نمی بینیم.

 فهمیدن بهتر از دانستن است.

 اگر پیری پند ده و اگر جوانی پند گیر.

 انسان ترکیب عجیبی است و در عین ناچیزی خود را برتر از همه می شمارد.

 بدست آوردن آنچه را که ما آرزو داریم موفقیت است، امّا چیزی را که برای بدست آوردنش تلاش نمی کنیم خوشبختی است.

 تجربه بهترین درس زندگی است ولی، افسوس که برای آن بهای گرانی باید پرداخت.

 خداوند آزادی را آفرید و بشر بردگی را.

 تجربه معلّم سختگیری است او اوّل امتحان می کند و بعد درس می دهد.

 هیچ قفسی حریف پرواز نیست.

هیتلر به ناپلئون میگه: ما برای شرف می جنگیم، ولی شما برای پول می جنگید. ناپلئون جواب میده: هر کس برای آنچه ندارد مبارزه میکند.

 اگر دیگران توانستند نا امید نباش، تو هم می توانی، اگر توانستی....مغرور نباش دیگران نیز میتوانند. 

 بهتر است برای چیزی که هستی، منفور باشی تا اینکه برای چیزی که نیستی محبوب باشی.

 خداوند بی نهایت است و لامکان و بی زمان امّا به قدر فهم تو کوچک می شود و به قدر نیاز تو فرود می آید و به قدر آرزوی تو گسترده می شود و به قدر ایمان تو کارگشا میشود.

اگر به سخنی که گفته اید با تمام وجود پایبند هستید، دیگر نیازی نیست برای آن پوزش بخواهید.

 در دنیا جای کافی برای همه هست پس بجای آنکه جای کسی را بگیری سعی کن جای خودت را پیدا کنی.

 هیچ وقت آرزو نکن تو دنیا جای کس دیگه ای باشی چون اگر آرزوت برآورده بشه جای تو تو دنیا خالیه.

هیچ گاه چشمانت را برای کسی که معنی نگاهت را نمی فهمد گریان مکن.

 از زمین خوردن کسی شاد مشو، که نمی دانی گردش روزگار برای تو چه در آستین دارد.

 آنکس که می گرید فقط یک درد دارد و بخاطر آن یک درد می گرید، امّا آنکه می خندد هزار درد دارد و نمی داند برای کدام درد بگرید و می خندد.

 وقتی از دست دادن عادت می شود، دیگر بدست آوردن هم آرزو نمی شود.

می توان حقیقتی را دوست نداشت، اما نمی توان منکر آن شد.

 عشق مثل ساعت شنی می مونه. همان طوری که قلبت را پر میکنه، مغزت را خالی! 

 وقتی زندگی چیز زیادی به شما نمی دهد، دلیلش آن است که شما هم چیز زیادی نخواسته اید.

  شما ممکن است گُلی را لگد مال کنید، امّا محال است بتوانید عطر آن را در فضا محو کنید.

  هر چه بیشتر می آموزم بیشتر به نادانی خود پی می برم.

گرفتاری این دنیا این است که نادان از کار خود اطمینان دارد و دانا از کار خود مطمئن نیست.

 گرفتاری این دنیا این است که نادان از کار خود اطمینان دارد و دانا از کار خود مطمئن نیست.

 خدا را شکر کنید که نعمات و موهبت هایش به علّت بینش محدود ما متوقف نمیشود.

 فرزندان ما آنگونه که ما می خواهیم نمی شوند. بلکه آنگونه که ما هستیم می شوند.

جهان هرکس به اندازه وسعت فکر اوست.

از دشمنی نترس که آشکارا به تو حمله می کند، از دوستی بترس که فریبکارانه تو را در آغوش بگیرد.

 به کوچه ای رسیدم که پیرمردی از ان خارج میشد به من گفت:نرو که بن بسته! گوش نکردم ، رفتم وقتی برگشتم و به سر کوچه رسیدم پیر شده بودم . . .

 همیشه حرفی رابزن که بتونی بنویسیش، چیزی را بنویس که بتونی پاش را امضا کنی، چیزی را امضا کن که بتونی پاش بایستی.

 مشکلات انسان های بزرگ را متعالی می سازد و انسان های کوچک را متلاشی.

 خداوند همه چیز را در یک روز نیافریده است پس چه چیز باعث شده که من بیندیشم که می توانم همه چیز را در یک روز بدست بیاورم.

زندگی دشوار است اما من از او سر سخت ترم.

اگر قادر نیستی خود را بالا ببری، همانند سیب باش تا با افتادنت اندیشه ای را بالا ببرید.

کسانی که حاضر نیستند برای آزادی بهایی بپردازند، لیاقت آزادی را ندارند.

ما ندرتاً درباره ی آنچه داریم فکر می کنیم، در حالی که پیوسته در اندیشه چیزهایی هستیم که نداریم.

بدان همواره آنکه برای رسیدن به تو از همه چیزش میگذرد روزی تنهایت خواهد گذاشت، این هنجار دردناک زندگی است.